Herkese Merhaba,
Bu zor günün ardından istemsizce bilgisayarı elime aldım ve içimden bir ses bir şeyler yazmam gerektiğini söyledi. Fazla beklenti yaratmak istemem, mini bir günlük gibi kullanacağım bugün blogumu…
Blogumda bugüne kadar hiçbir siyasi paylaşım yapmadım, burası ne yeri ne de böyle bir durum gerekti. Fakat şu an içinde bulduğumuz durum siyasetten bağımsız, ülkemin ve özellikle kadınların geleceği için ürkütücü bir hal aldığı için çeşitli platformlarda kendimi ifade etmeden duramıyorum. Vizyonları doğrultusunda ülkemi birer birer terk eden güzel insanları anlamamak ve üzülerek söylüyorum, onlara hak vermemek mümkün değil artık.
Dün birçok genç arkadaşım gibi uzun zaman sonra ilk kez büyük bir umutla içim kıpır kıpırdı. Umut dolu şarkılar eşliğinde balkonuma çiçekler ekerek baharı getirdim, ülkeme de bahar gelsin dilekleriyle. Bugün ise yerini derin bir hayal kırıklığına bıraktı. Boşa dememişler, beklentiler yaralar diye. Yine de değişim kolay olmuyor, hatırladım ve Atatürk’ün o mükemmel sözü aklıma geldi; “Umutsuz durumlar yoktur, umutsuz insanlar vardır. Ben hiçbir zaman umudumu yitirmedim.” Ve kendimi hızlıca toparladım. 2 hafta sonrası için elimizden gelenin en iyisini yapacağımıza ve elbet baharın gelecek olacağına inanarak…
Tek isteğim huzurla ve güvenle, barış ve refah içinde gelecek endişesi olmadan yaşayabilmek… Her ülke vatandaşının minimum düzeyde beklentisinden fazlasını istemiyoruz bence.
Her neyse hislerimi anlatmaya kelimeler yetmiyor. Geri kalanını gerçek günlüğüme yazacağım gibi görünüyor 🙂
Daha aydınlık yarınları en kısa zamanda birlikte görebilmek umuduyla…
Sevgiler.
0 yorum