İş Değişikliği ve Bireyde Yarattığı Psikoloji

Selamlar,

Bugünkü yazımı yazmayı daha önce planlamamıştım doğrusu, ancak şu an böyle bir durum içerisinde bulunduğum için bu konuda yazılıp çizilenleri okuma ihtiyacı hissettim. İş değiştirecek olmak bende birtakım duygu durumlarına sebep oldu ve acaba benimle aynı şeyleri hissedenler var mıdır diye merak ettim. Yalnız değilmişim 🙂 Sizlerle okuduklarımı, düşüncelerimi ve duygularımı paylaşmak istiyorum.

Üniversite 3. sınıftayken en sevdiğim hocalarımdan biri olan Mustafa Yaşar Tınar, “İşinize sadık olun, kurumunuza değil.” demişti. O zamanlar çok haklı bulduğum ve işyeri değiştirmenin kolay olduğunu sandığım bu mantıklı sözün, uygulamada söylendiği kadar basit olmadığını fark ettim. Evet insan kendisini yenilemek ve geliştirmek için işini/işyerini değiştirmeli, bu uzmanlar tarafından da desteklenen bir görüş. Uzmanlara göre bir işte/işyerinde 4 yıldan fazla çalışmak işi rutinleştiriyor, bireyi mutsuz kılıyor imiş. Ben de kişinin kendini geliştirmesi, yeni kurumlar tanıması, farklı iş tanımlarına sahip olması, böylece vizyonunu genişletmesi gibi yararları açısından her zaman daha iyi iş tekliflerini değerlendirmek gerektiğini düşünüyorum. İşyerleri kusura bakmasın ama durum bu 🙂

İş değişikliği güzel ve tatlı, ancak insan yeni iş ortamında kendisini nelerin beklediğini bilemediği için ilk aşamada korkuya kapılıyor. İş değiştirme kararı öyle kolay verilen bir karar değil, olmamalı da. Enine boyuna derinlemesine düşünmeli, artıları eksileri tartışmalı, kendisine sorular sormalı, iç sesini dinlemeli ve öyle kararını vermeli insan. Şahsım adına bu zorlu süreçte hissettiklerimden bahsetmek istiyorum sizlere. (Bu arada bahsettiğim iş değişikliği kavramı kariyer değişikliği değil, işyeri değişikliğidir; zira ben İK’da devam ediyorum, sadece şirket değişikliğine gittim)

Eski işyerimdeki işimi, arkadaşlarımı, yöneticilerimi, huzurlu çalışma ortamını çok sevmeme rağmen, çalıştığım yerin köklü ve kurumsal bir yapıda olmaması, firmanın geleceğini görememem ve kariyer yolunun açık olmadığını bilmem gibi nedenlerle iş değişikliğine gitme kararı almıştım kendimce. CV’mi aktif ettim, başvurularımı yaptım ve bekledim, görüştüğüm iki şirketten teklif aldım. Kariyer hedeflerime daha uygun olduğunu düşündüğüm Milliyet Gazetesi’nin iş teklifini kabul ettim. Ve an itibariyle 3 haftadır çalışıyorum. Mutluyum, hala heyecanlıyım ve ilk zamanlarda biraz da korkuyordum.

Daha önce küçük bir büroda çalıştığım tek departmanı olan danışmanlık firmasından çok daha büyük, kurumsal ve tanınmış bir organizasyonda yer alacak olmak ürkütüyordu beni. Acaba başarılı olacak mıyım? Yöneticilerim çalışmamdan memnun kalacak mı? Yöneticilerim ve çalışma arkadaşlarımla anlaşabilecek miyiz? Huzurlu bir çalışma ortamım olacak mı? İşe kısa sürede adapte olabilecek miyim? Departmanları tanıyıp, tüm pozisyonlar hakkında her şeyi öğrenebilecek miyim? Ya eski işimi, işyerimi, arkadaşlarımı özlersem? ve bunun gibi kafamı kurcalayan tonlarca soru daha. Bu düşüncelerin beni kötü hissettirmesinin ardından iyi şeyler düşünmeye başlıyorum ve bu düşünceler yüzümde tebessüm oluşturmaya yetiyor. Çok başarılı olacağım. İşime gereken zamanda adapte olup, herkesi her işi en kısa sürede tanıyacağım. Çalışma arkadaşlarım çok iyi insanlar olacak ve birbirini tamamlayan mükemmel bir İK ekibi olacağız. Yeni dostluklar kuracağım. Kariyer basamaklarını böylesi kurumsal bir firmada gelişerek bir bir tırmanacağım. Gerçekten ilgimi çeken medya sektörüne dair çok şey öğreneceğim. İnsan Kaynaklarının tüm fonksiyonları hakkında pratik bilgilere anında erişebileceğim. En önemlisi kendi firmama eleman temin edeceğim. Yüzüm güldü, motive oldum bile 🙂

İş değiştirecek olmak, eski işyerin, arkadaşların ve yöneticilerinle köprüleri yıkmak anlamına gelmemeli kesinlikle. Onların deneyimlerinden, fikirlerinden, bilgilerinden yararlanmak, her zaman hoş sohbetleri ile eskileri yad etmek gerektiğini düşünüyorum. Bu nedenle eski işyerimden ayrılırken, duygusal anlar yaşadık ve birbirimizle hiç kopmamak üzere anlaştık, halen haberleşip görüşüyoruz. Onları gerçekten çok seviyorum, iyi ki hayatıma girmişler; bana çok şey öğrettiler, beni her anlamda geliştirdiler.

Velhasıl insan bazen risk almalı ve sonucunu bilmediği yola girmeli, sadece kendisi için. Çünkü bazı şeyleri denemeden bilemeyiz. En kötü karar, kararsızlıktan iyidir. İş değiştiren ya da böyle bir düşüncesi olan arkadaşlarıma seslenmek istiyorum; ben kararımın arkasındayım, siz de öyle olun ne olursa olsun denemeye değer diye düşünün. Korkmayın, ya da hayır korkun, heyecanlanın, tuhaf duygular içinde olun bunlar yaşadığınızı gösteren, insanı canlı tutan duygulardır. Tadını çıkarın derim 🙂

Son olarak, ablamın evlilik merasimini ve taşınma telaşımı atlatmam neticesinde çook çalışmam gerektiğini vurgulamak isterim. Yeni başlayan bu zorlu, fakat güzel iş sürecimin uzun soluklu ve başarılı olması için yoğun tempoda çalışmalara başlamak gerek. Ee iş değiştirmek kolay değil, uzun uğraşlar sonucu alınan bu kararın da hakkını vermek lazım 😉

Değişim güzeldir, herkesin sonunun güzel olacağı kararlar vermesi dileğiyle,

NOT: Bu yazımı yeni işime başlamadan bir gün önce yazdığımı, ancak yoğunluk sebebiyle düzenleyemediğim için bugüne kalmış olduğunu belirtmek isterim.

Şimdilik hoşçakalın..